Anne! Ben Blogger Oldum!

Selam Dünyalı, ben dostum! Çocukluğumdan beri bakarken en büyülendiğim, “Ah! Ne güzel!” diye iç geçirdiğim şeylerden biri kasiyerlerin elindeki aletle barkod okutması, bir diğeri ise hesap makinesiyle haşır neşir olan kişilerin hesaplamayı yaptıktan sonra tuşları yukarıdan aşağı hızla tarayıp işlemin sonucunu bulma işidir. Son zamanlarda, buna bir yenisi eklenmişti; blog sahiplerinin bir yazı yazıp, “Arkadaşlar, linki profilimde :D” demesi… Hâli hazırda kasiyer ya da hesap makinesiyle iş yapan biri olamadığıma göre, bari şu üçüncüsünün tadına bakayım dedim. Ve işte buradayım… Nasıl bir duygu olacak “Linki profilimde, bloguma buyurun.” demek cidden çok merak ediyorum.
Blogger olabilmek için kemik çerçeve gözlük, beyaz tüylü bir kedi, dize kadar uzanan örgü çoraplar (ve dahası ince bacaklar 😀 ) gibi pek önemli mühimmatlarım eksik belki ama beni bir süre idare edersiniz diye umarım. Neticede okulun açıldığı ilk hafta, öğretmenler bile kitap ve malzemeleri toplamak için öğrencilere vakit tanıyor, el insaf… Dile kolay, bu zamana kadarki seyahatlerde çektiğim fotoğraf sayısı 10 bine yaklaşmışken, içimde gördüğüm yerlere dair anılar, yaşanmışlıklar kol kola girmiş halay çekerken ve dahası seyahat konusunda benden tavsiye bekleyen birilerinin varlığından haberdarken artık içimi şuralara dökmek kaçınılmazdı.
Peki neden bu ismi verdim bloga? Cevabı çok basit; bir valiz aldım, hayatım değişti de ondan… Şahsen ben bu kadar gezmeyi valizin kerametine bağlıyorum, yoksa daima gezmemizin, otelleri ev, evi otel gibi kullanmamızın başka bir açıklaması olamaz. Öyle ki; valiz, arkadaşlarım, ahbaplarım ve tanıdıklarım arasında büyük üne sahip, “Ver bir tur da biz gezelim.” diyenler mi dersiniz, “Bulursam o valizi yakacağım, evde dur artık.” diye söylenenler mi… Hâl böyle iken, kırmızı valizin bendenizden çok daha meşhur olduğunu kabul edip, bükemediğim eli öper, valizi de blogun her daim onursal başkanı yaparım arkadaş 😀
Gün tepeme ev topuzunu kondurup, kolları sıvayıp geriye dönük veya gelecek seyahatler, valiz hazırlama, seyahat plânlama, seyahat maliyetleri gibi; seyahat hayaliyle yanıp tutuşan bünyelere bahçe hortumuyla su tutacak yazılar yazma günüdür. Ve bunları yazarken, eğer herkese hitap edemezsem, “Vay anam, ben blogger oldum, şuraya iki ciddili kelâm edeyim!” deyip özümden saparsam, Allah da beni bildiği gibi yapsın ve hatta klavyemin tuşları arasını ekmek kırıklarıyla doldursun da yazamayayım. Demem o ki, neysem oyum, ciddili olursam bana gülme gelir, ben yine tüm şebekliklerimle seyahat yazıları yazayım (nacizâne), sizler de okuyun inşallah 🙂
Yeni yazılarda görüşmek üzere, sevgiyle…
Gülşen
(Oley be linkini profile koyacağım ilk yazımı yazmış oldum :D)